Werkwijze supervisie
Supervisie kan individueel of in een kleine groep. De deelnemer bepaalt zelf waar hij in supervisie mee bezig wil zijn. Hij brengt een concrete ervaring of vraag in. Dat kan gaan over een consult, de relatie met een collega, contact met de assistente, de eigen ontwikkeling in het vak of keuzes waar de arts zich voor gesteld ziet. Door reflectie op deze ervaring of vraag wordt getracht inzicht te verkrijgen:
- Wat is er precies gebeurd?
- Wat was mijn aandeel?
- Waarom doe ik dat zo?
- Wil ik dat zo blijven doen?
- Wat wil ik anders doen?
- Hoe bereik ik dat?
Nieuw inzicht opent de weg naar nieuw gedrag en een nieuwe werkervaring. De nieuwe werkervaring kan weer concreet uitgangspunt zijn van verdere reflectie. Enzovoort: cirkelvormig, of liever: spiraalvormig ervaringsleren.
Thema’s die op deze wijze in supervisie vaak aan bod komen zijn:
- Omgaan met eigen emoties: onzekerheid, angst voor fouten, boosheid;
- De spanning tussen werk en privé;
- De samenwerking met collega’s en assistentes;
- Werkbeleving: twijfel over eigen toekomst in het vak en keuzes daarin, verlies van inspiratie, hoe houd je plezier in je werk;
- Omgaan met patiënten: conflicten, klachten, eisende patiënten.
Aantal bijeenkomsten en frequentie wordt in onderling overleg afgesproken.
